Να 'μουν, πεθύμησα, Χριστέ μου

Να 'μουν, πεθύμησα, Χριστέ μου,
* Ένα από κεινα τα τρισευδαιμονα παιδιά, που έκλεισες στην αγκαλιά Σου και τα ευλόγησες με τ' άγιο Σου χέρι..
* Ένας απ' τους πεντάκις χίλιους, που έφαγαν απ' τα ευλογημένα από Σένα και πολλαπλασιασμένα ψωμιά και ψάρια...
* Ένας απ' τους ευγνώμονες θεραπευμένους Σου, να τρέξω να διαλαλήσω ότι Συ μου χάρισες την πολυτιμότατη υγεία...
* Ένας απ' αυτούς που σε φιλοξένησε στο σπίτι του...
* Ένας απ' τους απεσταλμένους μαθητές Σου, που έκαναν, μαζί με το κήρυγμα, και θαυματουργικές ευεργετικές ιασεις...
* Ένας, που να καθόμουν μαζί Σου στο Μυστικό Σου Δείπνο...
* Ένας, που να σήκωνα λίγο το βαρύ σταυρό Σου, σαν τον Σίμωνα τον Κυρηναίο...
* Ένας, που να στεκομουν κάτω απ' τον Σταυρό Σου, πλάι στη Μητέρα Σου και τον αγαπημένο Μαθητή Σου, την ώρα της πικρής οδύνης...
" Ένας, που θα 'τρεχα μαζί με τον Ιωάννη και τον Πέτρο και θα 'βλεπα το κενό μνημείο...
" Ένας, που θ' αξιωνομουν ν' ακούσω, σαν τη Μαρία, το ουράνιο, το αναστάσιμο ΧΑΙΡΕ στον ανοιξιάτικο κήπο απ'τα χείλη Σου.
* Ένας, που με την πύρινη γλώσσα του Αγίου Πνεύματος θα κηρυττα την Ανάσταση Σου...

Μα, αν τίποτε απ' αυτά δεν μπορώ να είμαι, κάνε, Θεέ μου, κάτι απ' τη χαρη και την ευλογία τους να έχω στην ψυχή μου.
Αμήν.

Γέρων Ιωσήφ